Yavaş ebeveynlik yani “Slow Parenting” kavramı, her şeyin hızlı akıp gittiği, çabuk tüketildiği ve yaşamın geleceğe endekslendiği yaşam tarzına karşı bir duruş sergileyen bir yaklaşımdır. Aslında amaç yavaş hareket etmek değil anda kalabilmeyi sağlamaktır. Anı yaşamak.
Başarı odaklı, kazanma ve sahip olma tutkusuna yenik düşen ve sadece hedefe kilitlenerek gözünü geleceğe dikmiş insanlar, farkında olmadan mutluluklarını da geleceğe ertelemiş olurlar. Tam da bu noktada yavaş ebeveynlik, bizden biraz yavaşlamamızı ve hedefe doğru hızla koşarken ayaklarımızın altında çiğnediğimiz otları fark etmemizi istiyor. Talan ederek geçtiğimiz yollara durup bakmamızı, yaptıklarımızın farkında olmamızı ve neler yapabileceğimizi görmemizi istiyor.
Anne ve Baba olarak Neden yavaşlamalıyız? Çünkü;
- Anlamak, anlaşılmak ve hissedebilmek için zamana ihtiyaç vardır.
- Anlamak, anlaşılmak ve hissedebilmek için daha fazla iletişime ihtiyaç vardır.
- Çocukla duygusal bağın kurulabilmesi ve ruhsal doyumun sağlanması için iletişim karşılıklı olmak zorundadır. Göz teması ve ten teması kurulmalıdır.
- “An”ın tadına varabilmek, güzel anılar biriktirebilmek için yavaşlamalıyız.
Yavaş Ebeveynlik
Yavaş Ebeveynlik
Yavaş Ebeveynlik
Peki, yavaşlamazsak ne olur?
Hızla ilerlerken gözden kaçıracağımız bazı sorunlar olacaktır. Eğer zamanında fark edip bu sorunları telafiye uğraşmazsak tam da ileriye doğru yol kat ettiğimizi düşünürken geriye dönüp bu sorunlarla mücadele etmemiz gerekecektir. Bu da bize fazlasıyla zaman kaybettirecektir. Bu, aslında çoğu zaman deneyimlediğimiz bir durumdur. Ebeveynler bir şeyleri aceleyle yapmaya çalışırken aslında daha fazla aksilik ve daha fazla krizle mücadele etmeye çalışırken bulurlar kendilerini. Örneğin işine yetişmeye çalışan bir annenin, hızlıca hazırlanıp kapıdan çıkmaya çalışırken kendini bir ağlama ya da huysuzluk nöbetinin ortasında bulması gibi.
Çocuğun sevgi kaynaklı ihtiyaçları karşılanmadığı ya da bunu hızlı ve yüzeysel olarak karşılamaya çalıştığımız taktirde, bir süre sonra manevi olarak tatmin olmamış bir çocukla yüzleşmek zorunda kalabiliriz ve “Çocuğuma her şeyi verdiğim halde neden bu hale geldik?” diye sorular sorarken buluruz kendimizi.
Yavaşlamak, derin bir nefes alıp yolumuza devam edebilmemizi sağlar.
Referanslar ; Yavaş Ebeveynlik kitabın adı, yazarın adı da Uzm. Psk. Pınar Mermer.
